Na de halve marathon van Egmond te hebben overgeslagen was de Zandvoort Circuit Run de eerste gelegenheid in 2013 waar ik een startnummer opgespeld had. De eerste maanden van het jaar waren door privé en werk iets te druk en gecombineerd met wat motivatieproblemen had ik geen zin om in Egmond van start te gaan. De thuiswedstrijd in Zandvoort was een mooi doel om naartoe te trainen en het seizoen 2013 echt van start te laten gaan.
Terugblik 2012/vooruitblik 2013
Als je op latere leeftijd met een sport begint dan wordt het verval door de toenemende leeftijd ruimschoots gecompenseerd door de toegenomen ervaring en trainingsprikkels. Althans, dat is nu nog het geval bij mij. Over een paar weken mag ik in een nieuwe agegroup gaan deelnemen, wellicht dat het dan verandert. 2012 Was op meerdere vlakken een zeer geslaagd sportjaar, en als de Elfstedentocht gehouden zou zijn dan was het een welhaast onovertrefbaar jaar geweest.
2012 in het kort:
- nieuw pr op de halve marathon
- nieuw pr op de hele marathon
- nieuw pr op de 10km
- nieuw pr op de 15km
- nieuw pr op de OD triathlon
- eerste halve triathlon
- eerste hele triathlon
Re: When should you take on an ironman?
In de november issue van Triathlete Europe stond het volgende artikel van Matt Fitzgerald (overigens is zijn boek Iron War over de Ironman in Kona van 1989 een absolute aanrader): http://triathlete-europe.competitor.com/2012/11/22/when-should-you-take-on-an-ironman/
Over het artikel was ik minder enthousiast. Matt ging in op de vraag wanneer je de stap naar een volledige triathlon zou moeten maken en wat je hier van zou kunnen verwachten. In het kort komt zijn advies er op neer dat je een paar jaar kortere afstanden moet doen, dan een jaar je kapot moet trainen om je eerste ironman ‘voor de ervaring’ te doen. Aangezien ik het hier niet mee eens ben heb ik een mail gestuurd naar het tijdschrift met mijn overwegingen. Tot mijn verbazing werd deze brief ook gepubliceerd als ‘brief van de maand’ en krijg ik een thermo jersey als dank.
Onderstaand mijn ingezonden stuk.
Heemstedeloop 10km en Bruggenloop 15km
Na een week serieuze maagproblemen besloot ik om op 28 oktober toch maar de 10km te lopen tijdens de Heemstedeloop. Om 11u stond de ‘familyrun’ op het programma van 1.5km (die net iets langer bleek te zijn). Samen met mijn twee oudste twee kinderen en een goede vriend met zijn twee kinderen (wiens huis aan de route lag) heb ik hier aan meegedaan. 
Erg leuk om te doen, zeker omdat de afstand precies goed is. Voor de kinderen lang genoeg om een serieuze inspanning te zijn en kort genoeg om nog een eindsprint te hebben.
Challenge Barcelona 2012 – The Big One
Toen ik vorig jaar begon met triathlons was meteen al duidelijk waar dat toe zou gaan leiden. Een ‘ironman distance’ triathlon van 3.8km zwemmen, 180km fietsen en 42km lopen. Niet om mezelf te bewijzen, maar omdat het de ultieme afstand voor triatleten is en een afstand waar je een beetje bang van wordt. En daar houd ik van. Om mezelf wel een beetje voorbereidingstijd te geven besloot ik me destijds in te schrijven voor de Challenge Barcelona op 30 september 2012. Na het verhaal van Edwin Res, die deze triathlon in 2010 heeft gedaan, was ik enthousiast geworden over het parcours en het tijdstip op de kalender. Continue reading “Challenge Barcelona 2012 – The Big One”
Maratona dles Dolomites 2012
Voordat ik aan mijn triathlonavontuur begon heb ik veel cyclo’s gefietst. Een cyclo laat zich het beste omschrijven als een mix van een wedstrijd en een toertocht. Onder Nederlanders is de Marmotte in Frankrijk de bekendste en beruchtste cyclo die je gedaan moet hebben en zelf heb ik deze vier keer (uit)gefietst. Als intermezzo tussen de kortere triathlons en de hele triathlon van Barcelona stond al geruime tijd de Dolomieten Marathon op het programma. Over een afstand van 138 km zouden bekende beklimmingen zoals de Passo Campologno, Passo Sella, Passo Pordoi en de Passo Giau overwonnen moeten worden met in totaal 4,100 hoogtemeters.
Triathlon Amsterdam Nieuw West 17 juni 2012
De voorlopig laatste reguliere triathlon was de thuiswedstrijd in Amsterdam. Net als in Weert ging het om een olympische triathlon, en na de ‘middenafstand’ in Nieuwkoop was ik niet meer nerveus over de (zwem)afstand. Ter voorbereiding had ik een nieuw paar loopschoenen gekocht dat speciaal ontwikkeld was voor de triathlonsport, de Pearl Izumi Iso Transition. Op woensdag probeerde ik deze schoenen kort uit, maar na ruim 3 kilometer had ik mijn linkerhiel tot bloedens toe van blaren voorzien en besloot ik ze maar eens uit te doen. Misschien is het een beter idee om schoenen eerst met sokken in te lopen. De terugweg heb ik hardgelopen op blote voeten, wat een paar dagen serieuze spierpijn in mijn kuiten tot gevolg had.
Continue reading “Triathlon Amsterdam Nieuw West 17 juni 2012”
Triathlon Nieuwkoop 2012
Op de koudste zomerdag sinds mensenheugenis vond de 30e editie van de triathlon Nieuwkoop plaats. Dit was tevens het officiële Nederlands Kampioenschap op de middenafstand en mijn debuut op de halve triathlon (al waren de afstanden iets anders dan bij een echte 70.3, het zat er dicht genoeg bij). Vanaf de eerste keer dat ik wakker werd rond een uur of 5 totdat ik uit het water kwam na het zwemonderdeel heeft het onophoudelijk geregend. Gecombineerd met een temperatuur rond de 10 graden waren het sub-optimale weersomstandigheden voor een triathlon. De olympische afstand bij de triathlon van Almere werd vanwege de koude omstandigheden zelfs ingekort tot de sprintafstand. In Nieuwkoop bleven de 2.5km zwemmen, 81km fietsen en 20km lopen gewoon op het programma staan.
Weert – een jaar later
Mijn eerste triathlon van 2012 was dezelfde triathlon waar ik in 2011 mijn debuut maakte, die van Weert. Waar ik een jaar geleden als voornaamste doel had om niet te verdrinken tijdens het zwemmen waren mijn ambities voor 2012 enigszins aangescherpt. Op basis van mijn zwem(bad)tijden, de recente tijdrit in Almere en mijn looptijden was mijn streeftijd 2u15m, vergeleken met de 2u40m45s in 2011.
Eerste tijdrit op Argon18
Om in 2012 een stap omhoog te maken in mijn triathloncarrière, en omdat het alweer drie jaar geleden was dat ik voor het laatst een nieuwe fiets had gekocht, besloot ik tot aanschaf van een tijdritfiets. Na een lange zoektocht ben ik bij de Argon18 E-118 uitgekomen. Waarom? Voornamelijk omdat hij mooi is, en een nieuw model, en een geïntegreerde voorkant heeft, en de remmen mooi zijn weggewerkt en de fiets nog enigszins betaalbaar is. Ik had ook een minder duur exemplaar kunnen kiezen, maar dan was het nog steeds een hoop geld geweest en zou ik elke keer als ik op de fiets zat denken ‘had ik maar iets meer geld uitgeven…’. Ik ben heel goed in het rationaliseren van irrationele keuzes. Continue reading “Eerste tijdrit op Argon18”