Na de Midwinter marathon in Apeldoorn heb ik de teugels enigszins laten vieren. Ik heb wel doorgetraind, maar niet erg gericht. In combinatie met te veel eten en drinken, zeker tijdens de 10 dagen in Australië eind maart, zorgden ervoor dat ik begin april niet in de supervorm verkeerde die ik had gewild.
De Powerman te Horst zou dan ook meer een intensieve training worden dan een wedstrijd waar ik wilde presteren. Samen met mijn oudste (10) zoon Joris vertrok ik zaterdagmiddag naar Noord-Limburg. Op het laatste moment had ik besloten om toch maar een hotel te boeken. Om 8 uur fietsten we de 4km naar Horst. Althans, nadat ik voor de 2e keer die morgen mijn achterband had opgepompt. Bij het inchecken in de wisselzone zag ik dat het aantal bar in mijn achterband was gedaald van ruim 8 naar rond de 4, dus ik besloot om toch maar mijn binnenband te verwisselen. Het ventiel van mijn reserve binnenband bleek echter net te kort te zijn voor mijn velgen, zodat ik het oude exemplaar weer moest gebruiken. Een behoorlijke beginnersfout dus. Laat ik het erop houden dat ik blij ben dat ik die nu maak en niet tijdens Ironman Frankfurt. Na het oppompen heb ik het ventiel extra goed dichtgedraaid in de hoop dat dat zou helpen.
Om 9:30 startten de Agegroupers voor de eerste 15km lopen. Ik had van Koen de Haan de opdracht gekregen om vooral niet te hard te gaan tijdens de eerste run. Tijdens de eerste kilometer probeerde ik dan ook niet om bij te blijven, maar met 3:48 ging het wel meteen erg hard. Hiermee liep ik overigens ergens achter het middenveld. Ik heb mijn hartslag op marathonniveau gehouden en liep dan ook de bijbehorende kilometertijden. De route bestond uit 6 rondjes van 2.5km, zodat ik 5 keer naar Joris kon zwaaien. Na 1u2m16s kwam ik aan in T1. Volgens mijn Garmin had ik 14.8km gelopen waarmee mijn gemiddelde kilometertijd 4:12 was.
Het eerste wat ik deed was controleren of mijn achterband nog hard was, en dit was inderdaad het geval. De wissel verliep hierna voorspoedig en ik begon aan de 3 rondjes van 20km. Heel veel tijdritkilometers had ik dit jaar nog niet gemaakt, en zeker niet intensief. Ik kon dan ook niet zo heel veel, mijn benen wilde niet al te lang wattages boven de 250 trappen. Het rondje van 20km bestond uit een paar kilometers om het dorp uit te komen, met veel 
haakse bochten, waarna de wegen langer werden en er doorgetrapt kon worden in de tijdrithouding. De wind was nadrukkelijk aanwezig. Normaliter ligt mijn gemiddelde snelheid op dit soort parcours rond de 36km/u, nu kwam ik niet verder dan 34.1km/u met een gemiddeld vermogen van 218 watt (NP 223 watt, dus wel lekker vlak). De 15km lopen hebben ongetwijfeld ook hun invloed gehad.
Het was in elk geval weer lekker om serieus op mijn Argon18 te kunnen fietsen, al zullen
er voor Mallorca volgende maand nog wel de nodige kilometers gemaakt moeten worden. T2 verliep ook soepel tot ik begon te lopen. Dat was lang geleden, proberen hard te lopen met serieus vermoeide fietsbenen! Na ruim een kilometer voelden mijn benen weer ‘vast’ aan en had ik alleen nog maar last van algehele vermoeidheid en kon ik iets gaan versnellen. Het tempo van de eerste run kon ik echter niet halen, maar ik was niet ontevreden over hoe het ging. Het tempo was vergelijkbaar met wat ik vorig jaar tijdens de run van Mallorca 70.3 liep.
Aangezien Joris de powerkids ging doen moest ik wel doorlopen om op tijd klaar te zijn. Over de 2e run van 7.5km (3 rondjes inderdaad) deed ik 33m48s, oftewel 4:28 per kilometer. Mijn eindtijd was 3:24:28 en daarmee werd ik 21e van de 38 deelnemers in mijn leeftijdscategorie en 125e van de 239 overall. Niet erg indrukwekkend, maar dit had ik ook niet echt verwacht. Al met al was het een prima training, ik hoop in de toekomst iets hoger te eindigen.
Powerman Horst is het EK duathlon lange afstand, en dat bleek uit de grote variëteit aan nationaliteiten. Er waren (uiteraard) veel Duitsers, maar ook het grote aantal Engelsen viel op. Naast Denen, Italianen, Fransen etc etc. Naast de goede organisatie maakt dit internationale karakter de Powerman Horst een bijzonder evenement.
Na mijn finish liep ik meteen door naar Joris, die al die tijd langs het parcours had staan wachten. We moesten zijn fiets nog inchecken, wat soepel verliep en hierna had hij nog 10 minuten voordat hij startte. Zijn leeftijdscategorie moest 350 meter lopen, 3 kilometer fietsen om vervolgens de 350 meter van de wisselzone weer terug te lopen naar de finish. Joris strategie was om zich niet op te blazen tijdens het lopen om vervolgens zo hard mogelijk te fietsen. Tijdens zijn 3 rondjes fietsen heeft hij ook de nodige kinderen ingehaald en hierna was het een sprint naar de finish, waar hij toch wel uitgeput aankwam.
Hier Joris tijdens het fietsen: https://www.youtube.com/watch?v=tseT2hc9wc4
En hier zijn finish: https://www.youtube.com/watch?v=b_aBUOmnShE
Wat ik wel een beetje jammer vind is dat niet alle kinderen een medaille of iets dergelijks krijgen. Een ‘prijs’ is als herinnering toch belangrijk. Verder was de organisatie perfect, het is goed te merken dat Horst jarenlange ervaring heeft met de Powerman.
Over 3 weken zit ik met mijn gezin op Mallorca voor een week vakantie met als afsluiter de Ironman 70.3 op 10 mei. Als ik onder de 5 uur wil finishen dan weet ik wat me de komende weken te doen staat.
