Vrijdag 10 september startte ik op de halve triathlon bij Challenge Almere-Amsterdam. Dit was de eerste officiële halve in twee jaar tijd. Na mijn vakantie en de Formule 1 vorige week was mijn gewicht nogal te hoog en mijn vorm nogal te laag, maar ik had wel zin om een dagje lekker te sporten. En al kan je zo’n wedstrijd als een training zien, als je een startnummer draagt ga je zo hard mogelijk.
De temperatuur van het zwemwater was prima en ik was eigenlijk gewoon lekker aan het zwemmen. Het was een rolling start dus je had geen last van de drukte. Uiteindelijk kwam ik na een kleine 40 minuten op de kant.
Het fietsparcours heb ik inmiddels vaak genoeg afgelegd maar toch waren er wat kleine wijzigingen zodat de halve afstand nu ook echt 90 km was (en geen 94 zoals in voorgaande jaren). Het eerste stuk op de dijk hadden we wind mee en zonder problemen haalde je ruim 40 km per uur. Ik begin mijn houding op de P3X eindelijk een beetje op orde te krijgen en dit was een mooie test. De watts waren er nog niet echt maar op een vlak parcours zoals dit lukte het ondanks de wind (die later uiteraard tegen stond) wel om binnen de 2u30 het parcours af te leggen.
Toen ik eenmaal de loopschoenen aanhad wist ik dat ik wel onder de 5 uur zou kunnen komen als ik een beetje door kon lopen. En uiteindelijk lukte dat en kwam ik na iets meer dan 4 uur en 55 minuten over de finish.Geen wereldprestatie, wel erg lekker om weer eens een echte halve te doen. En wat een fantastische organisatie! Met name kunnen douchen na afloop is hemels. Alleen die startnummertattoos mogen wat mij betreft afgeschaft worden, die voegen echt helemaal niks toe.
Vanavond nog een etentje in Utrecht en daarna volle focus op Hoorn en met name de hele van Cascais. Erg leuk weer om zoveel bekenden te zien en te spreken, dat is al voldoende reden om aan triathlons mee te doen.