Om 2012 goed van start te gaan had ik me ingeschreven voor de halve marathon van Egmond op 8 januari. Ik had al twee keer eerder aan dit evenement meegedaan, in 2005 en 2006, met een beste tijd van 1:32:01 als resultaat. Na mijn ervaringen tijdens Egmond-Pier-Egmond in 2011 besloot ik het fietsgedeelte dit jaar aan me voorbij te laten gaan.
De voorbereiding was niet optimaal dankzij de feestdagen en mijn gewicht was nog niet helemaal op aanvalsniveau. Vrijdag kreeg ik een pijntje in mijn rechtervoet waar ik met name vrijdagnacht in mijn slaap flink last van had, maar waar ik bij het hardlopen vreemd genoeg geen hinder van ondervond. Wel was ik goed uitgerust en had ik geen alchohol gedronken in de afgelopen week, dus eigenlijk was ik erg goed voorbereid.
De reis naar Egmond gaf meer stress dan wenselijk, met een behoorlijke file voor de afslag en bij de stoplichten. Gelukkig heb ik daar genoeg ervaring mee om op tijd van huis weg te gaan en te weten dat ik toch wel op tijd kom. In Egmond had ik afgesproken met Twitter- en inmiddels irl-vriend Paolo (@tripaolo) bij het hotel waar hij en zijn gezin de nacht hadden doorgebracht. Ik kon daar mijn spullen afgeven en samen zijn we naar het wedstrijdvak gegaan.
Aangezien er ruim 3,000 mensen in het wedstrijdvak stonden was het nogal druk gedurende de eerste paar kilometers door het dorp. De intervalletjes dienden als een verlate warming-up en kwamen eigenlijk wel goed uit. Ik heb niet het idee dat dit heel veel tijd heeft gekost. Zodra we op het strand kwamen was er ruimte genoeg om mijn eigen tempo aan te kunnen houden en haalde ik aardig wat mensen in. Ik liep met name op hartslag en kon zonder problemen een niveau rond mijn anaerobe drempel aanhouden.
Het 7 kilometer punt bereikte ik na 29m58s, mede geholpen door de wind in de rug op het strand. De steken in mijn zij die ik normaliter krijg tijdens loopwedstrijden bleven beperkt tot wat kleine pijntjes die weggingen als ik mijn hartslagniveau met 4 slagen reduceerde. Bij de terugweg door de duinen was er af en toe een klein beetje tegenwind, maar dankzij de beschutting van de bomen en de duinen niet gedurende lange stukken . Ook hier kon ik mijn hartslag hoog houden en omdat een halve marathon net iets korter is dan een hele marathon hoefde ik me niet in te houden voor de tweede helft.
Met nog een kleine drie kilometer te gaan ging het licht omhoog en merkte ik dat ik niet zo heel veel kracht meer over had. De anderhalf uur grens zou ik niet gaan halen, maar mijn vorige pr uit 2006 hing nog wel als een vette worst voor mijn neus. Tot de laatste meters ben ik dan ook zo snel mogelijk blijven gaan en dat resulteerde in een tijd van 1u31m13s. Daar was ik erg blij mee, gegeven mijn vorm en gewicht, maar nog blijer was ik met mijn gemiddelde hartslag van 181. Dat betekende namelijk dat ik niet harder had gekund, en dat mijn anearobe drempel nog gewoon intact is. En dat ik anderhalf uur vol kan lopen zonder kramp, wat ook lang geleden was. Eigenlijk was het erg jammer dat ik niet meer in vorm was. Volgens onderstaande tabel zou ik 4m22s sneller zijn geweest als ik 10 lbs (oftewel 4.5 kg) minder zou hebben gewogen. Of dat helemaal waar is weet ik niet, maar dat ga ik maar eens uitvinden. 4.5 kg Is zo ongeveer wat er vanaf moet.
Bron: Runnersworld.com
Paolo had ook een erg goede tijd neergezet van 1u33m30s waar hij in eerste instantie mixed feelings over had, tot hij er achter kwam dat hij daarmee toch wel zijn beste tijd had verbeterd. Na de klassieke combinatie appeltaart met cola met Paolo en zijn gezin verliep de terugweg een stuk soepeler dan de heenweg. Ondanks het feit dat ik niet onder de 1u30m ben gekomen ben ik toch erg tevreden met Egmond 2012. Mijn motivatie voor komend seizoen is alleen maar toegenomen. Terugkijkend naar de (vele) videobeelden die on-line staan neem ik me voor om minder op mijn Garmin te kijken en om iets te gaan doen aan mijn looptechniek.
Onderstaand de gratis foto genomen op het laatste stukje omhoog voor de finish. Volgens mij had de finish niet heel veel verder weg moeten zijn.
