Als voorbereiding op de marathon van Rotterdam en om eens een keer een andere halve marathon dan die van Egmond te lopen had ik me ingeschreven voor City-Pier-City. Deze halve marathon afficheert zichzelf als de snelste halve marathon ter wereld, dus mijn verwachtingen waren hooggespannen. Aangezien ik Egmond in 1:31:13 had gelopen, dit parcours een paar minuten sneller moest zijn, ik sindsdien 4 kilo was afgevallen en specifiek met behulp van schema’s van Koen de Haan op snelheid had getraind was mijn streven een sub 1:25. Oftewel 21 keer 4 minuten.
Tot kilometer 8 kon ik dat plan ook prima uitvoeren. Met een hartslag van 180 (iets onder mijn gemiddelde hartslag bij Egmond) liep ik een paar seconden onder de 4 minuten per kilometer, maar toen kreeg ik last van een steek in mijn rechterzij waardoor ik gedurende 3 kilometer het tempo moest minderen. Een sub 1:25 kon ik vergeten, dus toen ben ik me maar op een sub 1:30 gaan richten om in elk geval een nieuw PR neer te kunnen zetten. Met een aanzienlijk lagere hartslag is dat ook gelukt, en na 1:28:57 (1:28:59 volgens de officiële tijdwaarneming, maar ik heb meer vertrouwen in mijn Garmin Forerunner 910XT) kwam ik over de finish.
Op de foto is te zien dat het niet vanzelf ging en dat ik het natural runnen ook nog niet echt onder de knie heb. Ik heb op mijn gewone schoenen gelopen, de Newtons durfde ik nog niet aan.
Ik ben meteen doorgelopen om mijn rugzak te halen, die kwijt bleek te zijn. Na een uur zoeken lag hij ineens op de plek waar ik en de tassendames al tig keer hadden gezocht. Ik neem aan dat iemand mijn rugzak abusievelijk had meegenomen en weer had teruggebracht, maar ik was allang blij dat mijn spullen niet kwijt waren en ben snel naar huis gegaan.
Verder was de organisatie prima, ondanks de enorme drukte. Ik mocht starten in het eerste startvak na de wedstrijdlopers en heb geen last gehad van de enorme massa. Wel van de ingehuurde volkszanger die meende wat sfeer te moeten brengen met de vertolking van gouwe ouwe Nederlandse hits. Mocht je iemand op foto’s van de startvakken tegenkomen die zijn oren dichthoudt, dat ben ik.
De nacht voor de halve marathon ben ik rond een uur of 12 naar bed gegaan waarna ik na een uur wakker werd omdat ik het enorm koud had en koortsig aan het zweten was. Dit duurde tot een uur of 4 en na een bezoek aan de wc ben ik weer in slaap gevallen tot een uur of 7. Ik hoop maar dat dit een verklaring is voor het niet kunnen lopen zoals ik wilde. Een kleine Google zoektocht leverde op dat het ook aan mijn ademhaling kan liggen en dat buikspieren trainen kan helpen.
Maar goed, een nieuw PR dus, en het gevoel dat als ik dezelfde gemiddelde hartslag als bij Egmond had kunnen aanhouden ik onder de 1:25 had kunnen komen. Daarnaast weet ik nu welke hartslag ik aan moet gaan houden in Rotterdam. Het voelt overigens heel erg goed om niet tevreden te zijn met een tijd onder de 1:30.
Onderstaand mijn tussentijden.