De teamcompetities zijn weer van start gegaan en net als vorig jaar ondernamen we hiervoor de lange reis naar Enschede. Samen met Melvin, Gerard en Wietse mocht ik laat in de middag starten in de 3e divisie. In de week voor de wedstrijd hadden we het zwemmen en het fietsen getraind. Aangezien Wietse verreweg de beste zwemmer is mocht hij de volle 475 meter het kopwerk doen bij deze discipline. Melvin zwom in zijn zog en de derde plek bleek voor mij als minste zwemmer de beste met Gerard in laatste positie. Ook voor het fietsen hadden we een duidelijk plan. Wietse achter Melvin, ik achter Wietse, dan Gerard en achter Gerard Melvin. We wilden als team zo snel mogelijk zijn en daarbij had Gerard een belangrijke rol. Een paar weken geleden heb ik mijn ribben gekneusd bij het karten en daardoor heb ik niet zo goed kunnen trainen als ik wilde. Bij het fietsen kon ik wel wat bijdragen, maar de verwachting was dat Gerard harder zou kunnen lopen dan ik. Bij het fietsen wilden we Gerard dan ook sparen zodat hij zijn volledige potentieel bij het lopen zou kunnen gebruiken. En ik zou dan bij het fietsen een paar trappen extra doen.
Samen met Melvin reed ik naar het oosten en dan vallen die twee uur in de auto wel mee eigenlijk. Aangekomen op het zonnige universiteitsterrein konden we in alle rust onze spullen klaarmaken en -zetten en nog even inlopen. Iets voor half 4 klonk ons startschot dat we nog bijna misten vanwege de enorme herrie die de dames van het 2e divisieteam ter aanmoediging produceerden. Zij hadden hun wedstrijd ‘s ochtends afgewerkt en waren blijven hangen om ons naar een topprestatie te helpen. Het plan dat we hadden uitgewerkt konden we ook in de praktijk uitvoeren. Oud-waterpoloër Wietse zwom zonder bril en draaide regelmatig op zijn rug om te kijken waar zijn teamgenoten bleven. Hij had veel bekijks. Zelf zwom ik redelijk volle bak maar wel beheerst. Gelukkig waren we op deze manier ook sneller dan vorig jaar. Na iets meer dan 8 minuten zwemmen renden we gezamenlijk naar de transitiezone om ons klaar te maken voor het fietsen.
De eerste wissel ging soepel en binnen een mum van tijd zaten we op de fiets. Nadat we de vooraf afgesproken posities hadden ingenomen ging het gas erop voor vijf rondjes over het universiteitsterrein. De bochten waren meestal redelijk snel te nemen maar hier verloren we wel wat tijd, daar gaan we voor een volgende editie iets meer op trainen. Ook hier werden we luid aangemoedigd door de dames en dit was ondanks het afzien op de fiets iets om elke ronde naar uit te kijken. Langzaam hengelden we het team dat voor ons gestart was in en dat motiveert om nog net even wat extra te geven. Of het plan om Gerard te ontzien echt heeft gewerkt betwijfel ik, ook in het wiel moest hij aardig doortrappen. In de laatste ronde heb ik nog geprobeerd mijn laatste energie eruit te persen omdat ik wist dat hierna mijn rol afgelopen was.
Het wisselen naar het lopen ging voor Gerard, Wietse en Melvin erg soepel. Zelf deed ik er iets langer over. De mannen waren al uit beeld toen ik het loopparcours op ging. Zoals verwacht ging het niet snel bij mij dus ik was blij dat we vooraf deze strategie hadden gekozen. Onze IZGS-dames konden me melden dat mijn teamgenoten lekker doorliepen en mijn enige doel was om niet gelapt te worden, anders zou ik uit de wedstrijd moeten stappen. Gerard had het zwaar maar hield het, mede door een duwende Melvin, goed vol tot aan de finish. Na een uur en drie seconden kwam Gerard als derde man over de finish en daarmee was onze eindtijd bekend. Dat ik enkele minuten later over de eindstreep hobbelde had gelukkig geen consequenties, de derde tijd geldt.
Hiermee waren we als team als 5e geëindigd van de 19 teams die gestart waren, met zicht op een podiumplek. Al zat de top-10 dicht op elkaar en dat maakt het wel zo leuk! Het mooie van de teamcompetities is ten eerste dat je namens je club in teamverband een triathlon doet, waarbij je vaak ook nog andere teamgenoten kan aanmoedigen of aangemoedigd wordt. Daarnaast is de format vaak net anders dan je bij reguliere triathlons gewend bent. De team time-trial wordt door de meeste deelnemers als de leukste variant gezien omdat je ook tijdens de triathlon als één team aan het strijden bent. We hebben deze leuke dag besloten met een welverdiend diner bij de Van der Valk in Deventer. Volgend jaar ben ik graag weer van de partij bij deze wedstrijd.
