In 2011 maakte ik mijn debuut in de triathlonsport in Weert, dus deze wedstrijd is speciaal voor me. Toen me werd gevraagd of ik mee wilde doen met de 2e divisiewedstrijd die hier zou plaatsvinden kon ik dan ook niet anders dan ja zeggen. Aanvankelijk zou het om een OD gaan, maar later werd de afstand ingekort tot een sprint. Daarnaast zou het een draft-legal triathlon zijn, waarbij je in tegenstelling tot ‘normale’ triathlons wel bij het fietsen in het wiel van je voorganger mag blijven. En dat betekent fietsen met een gewone racefiets in plaats van met de tijdritfiets. Kortom, een afstand die me niet ligt (want te kort) en een concept dat me niet ligt (want als langzame zwemmer kom ik waarschijnlijk niet in een snelle fietsgroep terecht).
Vrijdagochtend reed ik naar Sippenaeken om een stuk door de Eifel te fietsen met vrienden. We vertrokken met 9 man onder een heerlijke zon en trapten rustig richting Einruhr voor de lunch bij Hotel Zur Post. Het tempo lag laag en dat was prima met het oog op de triathlon zaterdag. Na de lunch begon het te regenen en werd het snel (veel) kouder. Met alleen een korte broek en een kort shirt was dit niet ideaal. Na het diner vertrok ik richting Weert naar het lokale Fletcher hotel waar teamgenoot Peter inmiddels al had ingecheckt. Hij zou zaterdag vroeg starten in de 4e divisie en nadat hij ‘s ochtends was vertrokken draaide ik me nog even om.
Na een paar koppen koffie en een ontbijt ging ik naar het wedstrijdparcours om de mannen van de 4e divisie aan te moedigen. Dat deed ik erg goed aangezien Melvin individueel als winnaar over de streep kwam. Maar ook Rody en de twee Peters lieten zich niet onbetuigd en IZGS 2 eindigde als 7e in de stand voor teams, waarbij de resultaten van de eerste 3 finishers worden meegenomen. Langzaamaan begon ik zelf ook in wedstrijdstemming te komen maar ik moest nog een paar uur wachten.
Toen mijn teamgenoten Tim, Jeroen en mededebutant Antoine waren gearriveerd en we onze startbescheiden hadden opgehaald was het tijd om de transitiezones af te gaan. T2 was geen probleem. De lay-out was duidelijk en hier hoefden alleen schoenen te worden neergezet (en in mijn geval sokken, ik durfde het niet aan). De weg naar T1 leverde wel wat stress op. Het zou een kilometer of 6 fietsen zijn naar ‘het Blauwe meertje’ en alhoewel we zo ongeveer wisten welke kant we op moesten gaan was de exacte route onbekend. We kwamen andere zoekende triatleten tegen en met gezamenlijke krachten en de hulp van Google maps kwamen we stressvol laat aan bij de eerste wisselzone.
Er was nog voldoende tijd om alles klaar te zetten en de wetsuit aan te trekken, maar toen ik mijn wetsuit al aan had kwamen er alsnog mensen aan die de hele routine nog moesten afwikkelen. Inzwemmen zat er niet meer in, maar we stonden wel klaar toen het startschot ging. Door de harde wind waren er veel golven en het zwemmen ging dan ook niet vanzelf. Wel was het water ‘lekker’ en niet te koud. Ook de drukte viel mee dus ik kon gewoon zwemmen, al viel het navigeren niet echt mee. Het zouden maar 750 meters zijn en in tijd zou ik daar niet heel veel op verliezen, maar toen ik 13m13s afklokte zat ik toch een minuut of 2 achter de fietsgroepen waar ik graag in had willen zitten. Maar goed, zo snel kan ik (nog) niet zwemmen en 1:49/100m is gewoon mijn tempo onder deze omstandigheden. Er waren 85 finishers en mijn zwemtijd was de 80e. Ik begin steeds minder niet goed te zwemmen en bij normale triathlons zit ik inmiddels meestal bij de snelste 1/3e van de zwemmers, maar de 2e divisie is een ander verhaal.
Het binnenlopen van T1 deed ik gelijktijdig met teamgenoot Antoine en we besloten om samen aan het fietsen te beginnen, waardoor mijn T1 tijd relatief traag was. De aanloop naar en het eerste stuk van het rondje fietsen was met de wind in de rug dus dit ging met gezwinde spoed. Er haakte meteen al een derde fietser aan dus we konden de inspanningen lekker verdelen. Bij de wedstrijd van de 4e divisie was het me al opgevallen dat er in de eerste fietsronde veel kleine groepjes en eenlingen waren en dat in de tweede ronde de groepen veel groter waren door het opslokken van eenlingen door de kleine groepjes. Dit gebeurde bij ons ook en al snel waren we met een man of 7. Niet iedereen kon (of wilde) evenveel werk doen en dit had effect op de snelheid die we ontwikkelden.
Antoine had zijn dag niet en moest lossen. Met drie man deden we het kopwerk en op zich ging dit wel lekker, maar als iedereen had meegedaan dan waren we wel iets sneller geweest. Ik vond het leuk om weer eens serieus in een peloton te fietsen, door de vele intervallen die ik doe is het geen probleem om een paar minuten te knallen om daarna relatief te herstellen in het wiel van een ander. Ik was een beetje bang voor de stuurmanskunsten van mijn mede-triatleten maar dat viel gelukkig wel mee. Halverwege de laatste ronde was er bij de anderen onzekerheid of we nog een rondje moesten of dat we al klaar waren. Gelukkig wist ik zeker dat dit het was en toen werd er nog even gas gegeven. De gemiddelde snelheid was 38.8km/u en met deze wind was dat zeker niet slecht, maar met een goede samenwerking in een goed groepje had dit dus wel harder gekund.
Mijn fietstijd was de 65e van de 85. Nadat ik mijn sokken (als enige van het veld) en schoenen had aangetrokken begon mijn sterkste discipline, het lopen. Ik heb nooit veel moeite met de overgang van fietsen naar lopen, maar het is wel altijd even zoeken naar de ‘steady state’. Gelukkig kwam die vrij snel en met de gewenste intensiteit kwamen kilometers in 4 minuten. Achteraf bleek mijn langzaamste kilometer in 4m02s te zijn gegaan en de snelste in 3m57s (los van de laatste 500 meter, daar kom ik zo nog op terug). Lekker steady gelopen dus en ik haalde mensen in zonder zelf ingehaald te worden. Al kwam mijn reality check vlak voor het ingaan van de tweede ronde toen Milan Brons me nog net op een ronde zette.
Na 4 kilometer zag ik nog 2 triatleten voor me lopen die ik zou moeten kunnen hebben. Het parcours was 5.5km dus ik moest het goed uitspelen. Ik hield mijn tempo hoog en nadat de eerste man voor me de kerel voor hem had ingehaald op ongeveer 500 meter van de streep passeerde ik hem ook en moest ik alleen nog de snellere van de twee pakken. Bij het stuk vals plat omhoog ging ik hem langzaam voorbij en hij probeerde aan te haken. Ik hield mijn tempo iets hoger dan daarvoor maar hield nog genoeg over voor een eindsprint. Helaas haakte hij af, ik vind het altijd wel lekker om te moeten sprinten en echt niets meer over te hebben na de finish. De laatste 500 meter gingen met een 3:45m/km tempo. Met een gemiddelde hartslag van 177 zat ik redelijk dicht bij mijn anearobe drempel en deze intensiteit was dus prima. Het gemiddelde tempo was 3:59m/km en daarmee zette ik de 36e looptijd in de tweede divisie neer. Overall werd ik 70e van de 85. Niet heel goed dus, maar ik heb me wel prima vermaakt en het was een stuk leuker dan ik had verwacht. Zoals gezegd had Antoine zijn dag niet en hij was met een 81e plek dan ook niet tevreden (zoals op onderstaande foto te zien is). Ik ben hem wel dankbaar dat ik dankzij hem niet laatste van ons team ben geworden. Tim behaalde een keurige 17e plek en Jeroen eindige als 41e.
Als team eindigden we op de 15e plek van de 22 (https://www.dropbox.com/s/k8731wps3yf00n6/2019-2eD-noord-M-uitslag-wed2-Weert.pdf?dl=0). Opvallend is dat het winnende team dat deed door de plekken 10, 11 en 12 individueel neer te zetten terwijl IQsquare pas op de 8e plaats te zien was, maar individueel wel een 1e en 3e (en 77e) plek behaalde.
Na onze finish konden we de dames in de tweede divisie nog aanmoedigen en daarna ben ik weer richting Zandvoort gegaan. Al met al vond ik het een erg leuke ervaring om als team aan een wedstrijd deel te nemen en eindig ik met dezelfde conclusie als meestal, tijd om iets meer aandacht te besteden aan het zwemmen.
Hier de link naar mijn Garmindata: https://connect.garmin.com/modern/activity/3727200998
En hier de individuele uitslagen: https://results.sporthive.com/events/6542685378998354432/races/452690