Klazienaveen was mijn zesde triathlon van het seizoen, maar de eerste die ik niet al eens eerder had gedaan. Twee weken geleden was TriAmsterdam geen succes, met name omdat ik nog wachtte op een onderdeel voor mijn tijdritfiets zodat ik die triathlon met mijn racefiets moest doen. Het monteren van een opzetstuur was geen slim plan, de houding was dusdanig anders dat ik last kreeg van mijn benen waardoor zowel het fietsen als het lopen niet echt lekker gingen. Wel gefinished, maar geen noemenswaardige prestatie geleverd. De weken voor Klazienaveen had ik wel doorgetraind, maar geen lange trainingen gedaan dus ik was benieuwd hoe dat zou uitpakken. Wel kon ik weer over mijn tijdritfiets beschikken.
Op zondag 14 juli stond de wekker om kwart voor 5 zodat ik voldoende tijd had om wakker te worden (en de honden uit te laten) voordat ik clubgenoot Marco in Haarlem zou ophalen voor de lange reis naar het oosten van het land.
We waren ruim op tijd maar doordat er zoveel bekenden rondlopen waarmee je een praatje wilt maken werd het voor mijn gevoel toch nog krap. Dat viel mee en om half 10 stond ik bij de zwemstart, waar een enorm kanon werd klaargezet voor het startschot.
Rond een uur of 10 werd dat ook afgeschoten en ik moet zeggen dat dit het meest overtuigende startschot was dat ik ooit heb meegemaakt. Het zwemmen was in een kanaal dus navigeren was niet echt nodig. Ik besloot me naar vaardigheden bescheiden op te stellen en kon vrij snel normaal gaan zwemmen, waarbij het opviel dat de waterkant vrij snel voorbij kwam. Nadat ik vier trillingen van mijn Garmin had gevoeld wist ik dat er 2000 meter verstreken waren en ik moest dan ook een paar keer kijken toen ik 32 minuten op mijn klokje zag toen ik uit het water kwam. Er bleek een aardige stroming te hebben gestaan waardoor ik gemiddeld 1m32s zwom over 100 meter, en voor mij is dat snel.
De wissel was lang en hier kwam ik Marco tegen. Fietsen bestond uit 4 rondjes rechttoe rechtaan. Ik heb te weinig duurtrainingen gedaan dus ik was benieuwd hoe het zou gaan. Ik besloot om niet al te enthousiast van start te gaan maar het wattage bij de hartslag die ik had was prima, beter dan verwacht. De eerste ronde ging dan ook vrij soepel al stond er toch wel wat wind. Het werd langzaamaan wat minder, maar niet zo erg als ik had gevreesd. Alleen de laatste 10 km was het echt op en ik was benieuwd hoe het lopen zou gaan. Onderweg ben ik Jeannet Pennings en Rody Schiffer nog tegengekomen die ook op de halve waren gestart.
Het lopen begon ook vrij soepel en ik kon zonder problemen kilometers rond de 4:20 lopen. Maar ook hier voelde ik het gebrek aan duurtrainingen en ik zakte weg naar de 4:45. Al met al geen ramp en veel beter dan verwacht, dat wel. Het lopen was aan de korte kant, maar het fietsen was aan de nogal lange kant. Na 4u43m11s kwam ik over de finish en eigenlijk was dit gewoon goed. Dit keer twee en ik heb een prima Ironman Frankfurt. Hiermee werd ik 7e in mijn AG en daarmee in het NK (voor mijn AG dus).
Klazienaveen is een erg leuke wedstrijd, goed georganiseerd, prima sfeer, aanrader. Wel kreeg ik, net als vele anderen, behoorlijk last van mijn maag en hield daar een paar dagen last van. Het water was dus minder schoon dan het leek.
