Voor de tweede keer werd de GP Triathlon Zandvoort georganiseerd, in hetzelfde weekend als de 24-uursrace op het circuit. Triathlon Nieuwkoop was verplaatst naar dezelfde datum, maar ik wilde liever in mijn woonplaats starten. Aangezien ik nog niet eerder in de Noordzee had gezwommen dit jaar besloot ik op zaterdag het zwemparcours te ‘verkennen’. Het water leek vrij vlak en op zich vielen de golven ook wel mee, maar er stond een flinke deining. Ook was het water nogal fris. De kilometer richting het noorden ging voorspoedig in een minuut of 17. Het was dus duidelijk hoe de stroming stond. Ik besloot om de kilometer terug ook maar te doen. Hier deed ik in zowel tijd als afstand iets langer over. Mijn handen en voeten begonnen door de kou inmiddels te tintelen en ook was ik nogal duizelig door de deining. Al met al erg nuttig om alvast een stukje gezwommen te hebben.
De weken voor deze triathlon had ik niet superveel getraind en ik was eigenlijk ook wel een kilo of 2 te zwaar. Het was dus even afwachten hoe ik me zou voelen, en met name hoe het fietsen zou verlopen want dat was nog niet lekker gegaan dit jaar. De nacht voor de triathlon had ik wel goed en lang geslapen, en dat maakt bij mij meestal wel het verschil. Op zondagochtend heb ik op mijn gemak de startbescheiden opgehaald aangezien het circuit een minuut of 5 fietsen is voor me. De start zou pas om 16:15 zijn dus ik kon rustig naar de wedstrijd toe leven.
Na de finish van de 24 uur van Le Mans ben ik naar het circuit gegaan waar ik vriend Erwin tegenkwam die in de file stond bij de ingang van de baan. Nadat hij zijn startspullen had opgehaald zijn we naar T2 gegaan om schoenen neer te zetten en daarna naar T1 voor de fiets. Vanaf dat punt moesten we nog anderhalve kilometer naar het zuiden lopen voor de zwemstart en het begon een beetje krap te worden qua tijd. Toen ik mijn wetsuit had aangetrokken en het laatste stuk over het strand rennend had afgelegd kwam ik net op tijd aan om iedereen te zien rennen, het startschot was blijkbaar al gegeven. Ik kon meteen aansluiten, mijn hartslag was al hoog genoeg, en het zwemmen kon beginnen.
De branding was heftiger dan op zaterdag en het duurde even voordat je kon beginnen met zwemmen. De zwemroute was verder niet afgebakend, het was een kwestie van voorbij de waterscooter komen en dan naar het noorden tot je er uit moest. Op zich prima, al merkte ik dat veel mensen onder de indruk waren van de omstandigheden. Ik vind het heerlijk als je moet vechten in en met het water en je af en toe omlaag valt of een golf over je heen krijgt. De stroming stond zoals gezegd gunstig, dus de tijd zou wel mee gaan vallen. Richting het einde zwom ik naar een gele boei toe, maar op een gegeven moment zag ik iedereen naar rechts afbuigen waar de exit was aangegeven door twee vlaggen. Hier ben ik ook maar heen gegaan. Anderen zijn wel om de laatste grote gele boei gezwommen, maar ik hoorde later dat in de briefing was aangegeven dat dit niet nodig was omdat deze boei was afgedreven. Op het strand drukte ik af op 24m40s voor 1562 meter, oftewel 1m34s/100m en dat kwam puur door de stroming. Netjes en technisch goed zwemmen, voorzover ik dat kan, was onmogelijk in deze zee. Mijn tijd was uiteindelijk de 68e van de dag.
De strandafgang richting T1 was behoorlijk pittig en hard doorlopen was geen slim plan. De eerste transitie was verder wel kort en volgens de officiële meting had ik hier 1m19s voor nodig (volgens eigen meting 3m23s). Het stuk naar het circuit was korter dan vorig jaar en al vrij snel kon ik aan de eerste ronde beginnen. De aanloop was tot aan de ingang naar T2, dus je fietste bijna een hele ronde voordat je officieel aan de eerste van acht rondjes zou beginnen.
Mijn benen voelden een stuk beter dan in Amsterdam en ik zag normale waardes van mijn vermogensmeter doorkomen. Ook haalde ik mensen in en ondanks dat het circuit breed genoeg is was het af en toe best druk. De wind stond niet ongunstig met rugwind op het rechte stuk en op de gedeeltes waar hij tegen stond had je daar niet heel veel last van. Het circuit kent aardig wat hoogteverschil en is daardoor gevarieerd om te fietsen. De rondjes telden langzaam af en ik kon het vermogen redelijk handhaven. Ik haalde veel meer in dan ik werd ingehaald en zo hoort het ook. Wel kreeg ik een soort van waarschuwing van een dame van de jury omdat ik te dicht achter een voorganger fietste. Die reed helemaal links en ik vond het niet slim om er rechts voorbij te gaan want dat mag officieel niet (al weet ik niet of die regel op het circuit ook geldt). Ik kreeg gelukkig geen penalty en heb verder uiteraard ook niet gestayered. Na acht rondjes en bijna 39 kilometer was het mooi geweest en draaide ik T2 in. Mijn gemiddelde snelheid van 39.8km/u was een nieuw pr bij triathlons en de 59 minuten die ik nodig had bleek de 8e fietstijd te zijn.
T2 verliep zonder drama’s en ik kon aan het lopen beginnen. De eerste kilometer ging richting de ingang van het circuit en dit gaat licht omhoog en de wind stond tegen, dus dat viel niet mee. Ik haalde al wel snel iemand in en mijn hartslag was op het gewenste niveau, dus ik wist dat het niet slecht ging. Lopen gaat altijd wel vanzelf eigenlijk. In tegenstelling tot Weert vorige week, waar slechts 5km gelopen werd, moest ik enigszins temporiseren. Je loopt in Zandvoort heen en weer en daardoor kan je tellen hoeveel mensen er voor je zitten. Bij het keerpunt had ik al een man of 3-4 ingehaald en lag ik rond plek 12-14. Het stuk terug richting het circuit was met rugwind en dat scheelde aanzienlijk. Ook qua temperatuur, want het was behoorlijk warm geworden. Ik zag dat Daniël Oosterwaal, mijn voornaamste concurrent in AG 40-49, iets achter me lag evenals clubgenoot Jeroen Kos. Dat motiveerde me, voorzover dat nodig was, om stevig door te lopen. Even later haalde ik clubgenoot Peter Tauber in, maar hij bleek later een rondje te weinig te hebben gefietst en werd derhalve gediskwalificeerd.
Het tweede rondje kon ik mijn hartslag nog iets omhoog brengen en daarmee kon ik mijn tempo volhouden. Na wederom het keerpunt zag ik dat Daniël en Jeroen ver genoeg achter me lagen om me niet druk te hoeven maken. Bij de rotonde voor het circuit haalde ik Erwin in die aan zijn eerste ronde bezig was. Na de tunnel voor het rechte stuk wist ik dat ik niemand direct achter me had, maar zag ik wel een atleet een meter of 150 voor me lopen. Normaliter te ver om nog in te kunnen halen, maar ik moest het proberen. Blijkbaar liep hij op zijn laatste benen, want ik kwam nog verrassend snel dichterbij en haalde hem ruim voor de finish in. Het lopen bleek, in tegenstelling tot vorig jaar toen we 11km aflegden, nogal aan de korte kant. Mijn Garmin liet 8.6km zien die ik met 4m11s de kilometer had afgelegd. Dit was de 9e looptijd en dus in lijn met het fietsen.
De eindtijd van 2u3m50s is een nieuw pr op de OD, maar voelt niet echt als zodanig aan door het korte lopen. Het zwemmen met de stroming mee is natuurlijk ook niet helemaal ‘eerlijk’, maar als ik het fietsen en lopen extrapoleer naar 40 en 10km kom ik op een eindtijd van 2u11m17s uit en dat zou wel als een mooi pr hebben aangevoeld. Maar goed, wat wel telde was de 10e plek overall en de 2e in de AG 40-49. Eindelijk weer eens een podium en een beker, en nog wel in mijn woonplaats. En eindelijk weer eens lekker gefietst, dat was lang geleden.
Daniël bleek later een rondje te veel te hebben gefietst. Hierdoor werd hij 4e in onze Agegroup en dat was jammer, anders zouden we samen op het podium hebben gestaan (hij dan wel 2e en ik 3e). Erwin finishte in 2u27m19s en was daar ook erg tevreden mee, zeker gezien zijn gebrekkige voorbereiding.
Hier de link naar mijn Garmindata: https://connect.garmin.com/modern/activity/3754006035
En hier de uitslagen: https://results.sporthive.com/events/6544685545200376576/races/462701