Vorig jaar was de halve triathlon van TriAmsterdam mijn beste wedstrijd van het seizoen met een dik pr en een podiumplek bij de 40-plussers. Dit jaar wilde ik daar ook starten om te kijken of ik progressie had gemaakt. De weken voor de wedstrijd had ik wat andere zaken aan mijn hoofd dan trainen en triathlons dus de focus was niet superscherp. Wel was ik de week voor TriAmsterdam naar Bormio geweest om een weekend in de bergen te fietsen.
Op zaterdag ging de wekker om 5 uur aangezien de start al om 8 uur zou zijn. Rond zessen reed ik weg uit Zandvoort en uiteindelijk had ik genoeg tijd om alles voor te bereiden en klaar te zetten. En om met deze en gene een praatje te maken, altijd leuk om bekenden tegen te komen.
De watertemperatuur was hoog, maar niet hoog genoeg voor een non-wetsuit swim. Iets na achten dook (sprong) ik het water in voor een rondje van 1900 meter door de Amstel. Elke 500 meter geeft mijn Garmin een trilling zodat ik weet hoever ik al gezwommen heb. Toen ik de tweede trilling al voelde terwijl ik nog naar de verre boei aan het zwemmen was wist ik dat het waarschijnlijk iets meer zou gaan worden dan 1900 meter. Het zwemmen voelde wel lekker en ik moest toch naar de finish dus panikeren was geen optie. Uiteindelijk gaf mijn Garmin 2360 meter aan, oftewel 460 meter te veel. Uiteraard is de meting niet 100% accuraat en daarnaast zal ik ook niet de kortste afstand hebben gezwommen, maar dit was wel erg veel. Anderen zwommen vergelijkbare afstanden. Mijn tempo was wel vergelijkbaar met vorig jaar, 1:49 per 100 meter maar dit scheelde uiteindelijk ruim 7 minuten. Een pr zou dan ook erg lastig gaan worden.
Eenmaal op de fiets zou ik pas ervaren hoe de benen waren. Na het eerste zig-zag stuk door Amsterdam kon al vrij snel gas gegeven worden na Diemen. Dit voelde wel goed, ik kon vrij eenvoudig rond de 250 watt trappen. Tot aan het keerpunt rond de 23km ging het voorspoedig, daarna werd het vrij snel minder. Het ging niet heel slecht, het voelde gewoon niet geweldig en een stuk minder dan in Nieuwkoop. Forceren had geen zin dus trapte ik gewoon door. In het tweede rondje zakte mijn aerobars iets weg door de klappen van de kuilen in de weg. Dit was niet voldoende om te moeten stoppen, het zat ook niet los, maar lekker was anders. Ook werd het steeds drukker met deelnemers aan de OD, al heb ik nergens echt last gehad, iedereen die ik passeerde fietste attent. Door de drukte waren er wel veel pelotonnetjes. Marshalls waren er genoeg, maar ik weet niet of er veel straffen zijn uitgedeeld. Zelf kon ik overal ‘legaal’ fietsen, althans in de geest van de reglementen. Ik werd op een zeker moment ingehaald door een kerel met een plakker in zijn wiel. Die draaide zich daarna om om de plakker flink uit te foeteren.
Na twee en een half uur had ik de 90km erop zitten. Langzamer dan vorig jaar, maar met een hoger gemiddeld wattage. Blijkbaar was het parcours, wellicht ook door de wind, langzamer dan het vorige parcours. Op zich trapte ik niet eens zoveel minder vermogen dan in Nieuwkoop, maar het voelde gewoon niet geweldig allemaal. De tweede wissel verliep zonder drama en het lopen kon beginnen.
De eerste kilometers wilde ik niet direct pushen en mijn hartslag bleef onderin Z3. De kilometertijden van onder de 4m30s vielen me dan ook alleszins mee. Na de eerste ronde ging het vrij snel achteruit. Ik kon nog wel een goede intensiteit aanhouden maar het tempo zakte gewoon weg, mijn benen voelden nogal ‘papperig’. Ook had ik graag een extra verzorgingspost gezien, gegeven de warmte zou dat wel prettig zijn geweest. De kilometers tikten langzaam af en ik was blij toen ik de finish naderde. Na 4 uur, 54 minuten en 28 seconden ging ik over de streep. Onder de 5 uur, dat wel, dus op zich een prima resultaat als het allemaal niet gaat zoals het moet gaan, maar echt blij was ik niet. Plek 8 in mijn agegroup was mijn deel. Dirk Wijnalda en Ardjan Swerink waren ongrijpbaar, maar 4:45 was genoeg voor plek 3 dus dit voelt wel als een gemiste kans.
Nu nog een paar weken flink doortrainen tot aan Maastricht en eens kijken wat daar mogelijk is.